شناسایی کیفیت دوستی در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری

پژوهش حاضر با هدف شناسایی کیفیت دوستی در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری انجام شد. در این مطالعه، از روش تحقیق کیفی با رویکرد پدیدارشناسی استفاده شد. جامعه‌ی آماری پژوهش، نوجوانان10 تا 14 ساله‌ی دارای اختلال یادگیری شهر تهران در سال تحصیلی 97-1396 بودند که در روند پژوهش از بین مراجعان ارجاع داده شده به مراکز مشاوره آموزش و پرورش مناطق ۲ و ۵ شهر تهران، 10 دانش آموز دارای اختلال یادگیری به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و مورد مصاحبه‌‌-ی عمیق قرار گرفتند. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل کیفی با روش ون منن استفاده شد. نتایج حاصل ازتحلیل مصاحبه‌ها ۳ مضمون اصلی و ۱۷ مضمون فرعی را مشخص کرد. مضمون اصلی اول «مشکلات ارتباطی» بود که مضامین فرعی (خود افشاسازی ضعیف، بی اعتمادی، بی‌ثباتی در رابطه‌ی دوستی، طرد و تمسخر توسط همسالان، کناره گیری، ضعف در ایجاد رابطه دوستی، محدودیت دایره‌ی دوستی و انزوا) را شامل می‌شد. مضمون اصلی دوم، «نیاز به صمیمیت» شامل مضامین فرعی (ترس از تنهایی، توجه طلبی، احساس حقارت، تصویر دوست ایده آل ، احساس نیاز به حمایت) بود. مضمون اصلی سوم نیز «پیامدهای دوستی دلخواه» شامل مضمون‌های فرعی (تجربه‌ی داشتن حامی، تجربه‌ی حس رضایت، تبادل صمیمیت، و ایجاد همدلی) بود. نتایج پژوهش، بینشی در باب شناسایی کیفیت دوستی در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری به وجود می‌آورد و بررسی تجارب این افراد حول محور دوستی حاکی از محدودیت‌ها، تفاوت‌ها و نیازهای مربوط به دوستی در این دانش آموزان است.